مردی نامرنی، که گیج و بی‌حافظه می نماید و با صدای آلکساندر ساکوروف سخن می‌گوید، حوالی قرن نوزدهم از بیرون ارمیتاژ سر در می‌آورد. او در درون این عمارت به غریبه‌ای بر می‌خورد که به نمونه‌ی عینی آستولف مارکی دو کوستین، دیپلمات فرانسوی، می ماند: کسی که خود نیز از بابت زمان و مکان حضورش نامطمئن است. این دو، غریبه‌ی پیدا و راوی ناپیدا، به اتفاق هم راه درازی را در میان موزه‌ی هنر و اقامتگاه سلطنتی می‌آغازند. مارکی و راوی، که در کار کشف کاخ اند، گرم گفت‌وگویی می شوند در باب روسیه و تأثیری که فرهنگ اروپایی بر این کشور گذاشته است. آنان از طریق بخش زیرزمینی وارد ارمیتاژ می شوند و به چشم خود می‌بینند که پیوتر (پتر کبیر دارد یکی از ژنرال‌هایش را تنبیه می‌کند. در ادامه، از تئاتر ارمیتاژ سر در می‌آورند که میزبان اجرایی ارکسترال و پرشور برای امپراتریس یکاترینای کبیر کاترین كبير) است.