کتابی که پیش رو دارید، بر آن نیست تا روایتی تازه و یافته‌هایی نو از جنبش مشروطیت ایران را بدست دهد، بلکه بر آن است تا با آنچه در اصلی‌ترین منابع تاریخ مشروطه آمده، از دریچه‌ای متفاوت به این جنبش بنگرد: دریچه مکان رویدادها. اگر چه مکان‌های تاریخی غالبا با ارزش معماری و هنری‌شان سنجیده می‌شوند، اما بسیاری از مکان‌ها، حتی اگر از نظر معماری بی‌ارزش باشند، به سبب داشتن «روایت» حایز اهمیت‌اند. چنین مکان‌هایی از آن رو که رخدادهای مهمی در آنها چهره بسته یا منسوب به چهره‌های نامدار تاریخی هستند، صاحب روایت و یادآور فرازهایی از تاریخ گذشته هستند. گذر امامزاده یحیی یا بازار مسجد جامع تهران، شاید در نگاه اول زیبا و گیرا به نظر نرسند و تفاوت چندانی با دیگر گذرها و بازارهای شهر نداشته باشند، اما وقتی بدانیم که اولی، شاهد کشته شدن نخستین شهید جنبش مشروطیت و تشییع پیکر او و دومی، جایگاه کشتار بزرگ مشروطه خواهان تهرانی بوده است، آنگاه به اهمیت هر دو به عنوان حامل بخشی از تاریخ ملی پی خواهیم برد و از آنها به مثابه عناصر هویت بخش شهری بهره خواهیم گرفت.