یادداشت مترجم

رولان بارت خلاقانه‌ترین و مسحورکننده‌ترین نوشته‌های خود را در دهه‌ی پایانی عمرش نوشت: لذت متن (۱۹۷۳)، رولان بارت نوشته‌ی رولان بارت (۱۹۷۴)، سخن عاشق: گزیده گویه‌ها (۱۹۷۶)، که در کنار هم سه‌گانه‌ی نیچه‌ای او را می‌سازند؛ در این میان، رولان بارت نوشته‌ی رولان بارت، به لحاظ بیانی و مفهومی، دشوارترین آن‌ها است - شاید دشوارترین متنی که بارت نوشت؛ با این حال، این یکی از زیباترین و انگیزاننده‌ترین نوشته‌های او هم هست: گزین‌گویانه، دانش‌نامه‌وار، کارناوال‌گون، و سراسر سرخوش.

کتاب اثری اتوبیوگزافیکی است اما بارتِ نویسنده این ژانر متعارف را به یکی از نامتعارف‌ترین انواع ادبی بدل می‌کند: شرح حالی بی‌سابقه که شخصیت و سرگذشت سوژه را از راه روایتی رمان‌گونه به تصویر می‌کشد؛ ادبیات، فلسفه، روانکاوی، سیاست، زیبایی‌شناسی، و سخن‌شناسی را با هم در می‌آمیزد؛ و یکی از ناب‌ترین نمونه‌های خودشناسی تأویلی را خلق می‌کند.