سرزمین روسیه بسیار پیش‌تر از رخداد انقلاب اکتبر ۱۹۱۷ سرچشمة الهام روشنفکران و به‌ویژه نویسندگان و شاعران اروپایی و عرصة فرافکنی امیدها، آرزوها و آرمان‌های آنان به‌شمار می‌رفت. گرچه در آن دوران پیش و بیش از همه ادبیات روسی و آثار نویسندگانی مانند فيودور داستایفسکی و لِیف تالستوی بود که شور و شوق آنان را برمی‌انگیخت، پس از انقلاب اکتبر و بازتاب گستردة این رخداد در مطبوعات جهان و افکار عمومی، این گفتمانِ کمونیسم بود که در کانون بحث و بررسی و تحليل محافل روشنفکری قرار گرفت و نقد و نظرهای موافق و مخالف بسیاری در پی داشت. در همان سال‌های نخست، نه‌تنها تحقیقات بسیاری دربارة انقلاب اکتبر، زمینه‌های پیدایش و پیامدهای آن صورت گرفت، بلکه صدها کتاب و مقاله و رساله و سفرنامه و گزارش گوناگون و ناهمگون منتشر شد و نویسندگان و روزنامه‌نگاران و گزارشگران، هر یک از زاویة دید و دریافت خود، کوشیدند تا وضعیت تازه و واقعیت‌های جامعة روسیه را تشریح و توصیف کنند.