دنیای مدرن و باور اخلاقی غالبش بر این تفکر استوار است که اگر جنگ متوقف‌شدنی نیست، پس ناهنجار است، و اگر صلح در دسترس نیست، پس هنجار است. و البته این دلیلی برای برپایی جنگ طی اعصار گذشته نیست؛ در واقع جنگ همیشه هنجار، و صلح یک استثنا بوده است. 

در نقطه‌ی اوج داستان‌های ایلیاد، شرح دقیقِ نحوه‌ی به قتل رساندن یا مجروح کردن به کرّات توصیف شده است. از قدیم‌الایام مردان، بی‌اعتنا به مصیبتی که سبب می‌شوند، به جنگ مشغول بوده‌اند؛ که نمایش آن چه در قالب واژگان یا تصاویر، فارغ از هر گونه غرض‌ورزی باید زیرکانه و راسخ باشد. لئوناردو داوینچی برای تهیه‌ی یک نقاشی از جنگ، به هنرمندان تأکید می‌کند که جرئت و خلاقیت آن را داشته باشند تا فجایع هولناک را با مهارت به تصویر کشند:

او را مغلوب و کتک‌خورده با ابروانی رو به بالا، درهم‌تنیده، رنگ‌پریده، با پیشانی‌ای مملو از درد و پُر از چین و چروک، و دهانی باز که از رنج و فلاکت مویه می‌کند، نقاشی کنید. نیمی با همه‌ی بدن مرده را به خاک‌وخل آغشته کنید و بگذارید خون چون نهری مارپیچ بر خاک جاری شود؛ و دندان داغ‌داران را روی هم بسایید، چشم‌هایشان را گشاد، مشت‌های‌شان را درهم فشرده و پاهایشان را از روی ضعف، خم‌شده نقاشی کنید.