رهبرها غالباً از ادعاهای بلندپروازانه بهره می‌گیرند تا الهام‌بخش کارکنانشان برای دستیابی به دستاوردهای ظاهراً غیرممکن باشند. و از آنجایی که این ادعاها اكثر استانداردهای یک هدف آرمانی را برآورده می‌کنند، معمولاً آن‌ها را یک هدف آرمانی می‌پندارند. به‌عنوان نمونه، بیایید ادعای سفر به ماه کندی را بررسی کنیم: این ادعا دارای یک مقصود مثبت و خاص است، پذیرا و خدمت‌محور است و قطعاً ارزش فداکاری را دارد. اما نامحدود نیست. صرف‌نظر از میزان دشواری‌های این چالش و صرف‌نظر از نامحتمل بودن دستیابی به آن، می‌توان سفر به ماه را یک هدف محدودِ قابل‌دستیابی دانست. به قول جیم کالینز، نویسنده‌ی کتاب‌های «خوب به عالی» و «ساختن برای ماندن»، این ادعای کندی بیش از اینکه ترسیم‌گر یک آینده‌ی ایده‌آل باشد، نشان‌دهنده‌ی یک هدف بزرگ، دشوار و متهورانه بود.