پیرو کیارا، «استاد قصه‌گو»ی ایتالیایی در سال ۱۹۱۳ به دنیا آمد. در جوانی حرفه‌های مختلفی را در ایتالیا و فرانسه پیش گرفت و تا قبل از پا گرفتن رژیم فاشیست در کشورش چند سالی را کارمند دولت هم بود. با محکومیت در «دادگاه ویژه» به جرم فعالیت‌های سیاسی به سوئیس گریخت. بعد از جنگ در بازگشت به ایتالیا به پژوهش و نقد ادبی و هنری رو آورد و بویژه متخصص ادبیات قرن هجدهم ایتالیا بود. آفرینش ادبی کیارا با شعر شروع شد، چند کتاب نظم و نثر شاعرانه متعلق به این دوره کار اوست که تا اواسط دهه ۱۹۵۰ ادامه دارد. بعد از آن، کیارا بر داستان‌سرایی متمرکز شد که قریحة اصلی او بود، بویژه آنچه به «قصه‌گویی شفاهی» معروف است و مشخصة اوست. تأثیر قصه‌گویی شفاهی بر نثر روان و بی‌تکلف، نگرش مستقیم و بی‌پیرایة واقعیت، ایجاز و دقت بیان از آن پس همواره در سبک داستان‌نویسی کیارا باقی مانده است. حاصل این سبک ویژة مبتنی بر «صرفه‌جویی روایی» برقراری رابطة مستقیم و بالبداهة نویسنده با خواننده است و ارتباط همیشگی و نزدیکی که میان خواننده با یک به یک آثار پیرو کیارا برقرار می‌ماند. این