به عالیجناب دوک دو شووروز

عالیجناب 

شاید شما از دیدن نامتان در ابتدای این اثر حیرت کنید و اگر از شما اجازه خواسته بودم که آن را تقدیمتان کنم، مطمئن نیستم که موافقت می‌کردید. اما بیش از این پنهان کردن نیکی‌هایی که شما مرا بدان مفتخر می‌کنید، نوعی ناسپاسی بود. برای کسی که تنها در راه افتخار کار می‌کند، چه حسنی دارد که حمایت افتخارآمیز شما را پنهان کند؟

نه عالیجناب! برای من امتیاز بزرگی است که همه بدانند شما حتی به دوستان من هم بی‌التفات نیستید، در همة آثار من سهیم هستید و حتی این افتخار را برایم فراهم ساخته‌اید که این اثر را برای کسی بخوانم که تمام ساعاتش ارزشمندند. شما شاهد بودید که با چه حدّت ذهنی، ترکیب اثر را قضاوت کردند و تا چه حد تصوری که ایشان از یک تراژدی عالی داشتند، برتر از چیزی بود که من توانسته بودم طرح اندازم.

نپندارید عالیجناب که من به دورتر می‌اندیشم و چون جرأت ندارم ایشان را رودررو بستایم، شما را مخاطب قرار می‌دهم تا ایشان را آزادانه‌تر ستایش کنم.