ابوتراب خسروی که بی‌شک از یگانه تأثیرگذاران ادبیات معاصر است، رمان «اسفار کاتبان را طی شش سال نوشته این اثر واجد بسیاری از تکنیک‌ها و تمهیدات مشترک میان انگاره‌های مدرنیستی و پسامدرنیستی‌ست؛ تکثر راوی و تعدد روایت غلبه‌ی عنصر وجودشناسی بر معرفت شناسی جابه‌جایی‌های زمانی در روایت شباهت شخصیت‌ها به یکدیگر، برجستگی ،متن درهم آمیزی نثر معاصر و کهن و... از جمله تمهیداتی هستند که خسروی در این رمان به کار گرفته است اما شاید هیچ کدام از این‌ها اسباب حیرت آفرینی موجود در اثر نباشند و دشوار بتوان جوهرهی مُوجد این حیرت را توضیح داد. همه‌ی هدفی که در طول این سال‌ها داشته‌ام این بوده که از امکانات فرهنگ مکتوب خود استفاده کنم و نوعی رمان با تشخص ایرانی بنویسم؛ رمانی که در آن از زیبایی‌شناسی موجود در فرهنگمان استفاده کنم این جملات دیدگاه‌های نویسنده ی اسفار کاتبان است؛ او رمانی به ذخیره‌ی ادبیات ایران افزوده که از نظر فرمی بسیار متفاوت با رمان‌های تاریخ ادبیات معاصر فارسی‌ست استفاده از روایت‌های جداگانه ای که هرکدام موازی یکدیگر جلو می‌روند از دیگر ویژگی‌های اثر است اسفار کاتبان به عنوان بهترین رمان سال ۱۳۷۹ برگزیده شد و جایزه‌ی ادبی مهرگان به آن تعلق گرفت.

پشت جلد

مروری بر کتاب اسفار کاتبان نوشته ابوتراب خسروی را در آوانگارد بخوانید.