میخاییل باختین، منتقد ادبی و فیلسوف قرن بیستم با ایده هایی که در کتاب مسائل بوطیقای داستایفسکی طرح می‌کند راهی برای فهم بهتر اندیشه و آثار داستایفسکی و رمان روسی قرن نوزدهم می‌گشاید. این ایده ها اما به آثار داستایفسکی محدود نمی ماند، بلکه او بر آن است در این کتاب به سؤال‌هایی مهم در باب فرم هنری، بازنمایی واقعیت، شکل گیری شخصیت، سیر تاریخی شکل گیری رمان و جایگاه آن به عنوان فرمی هنری پاسخ دهد، فرمی که از نظر او سایر انواع ادبی، و حتی دیگر اشکال هنری را دگرگون کرده است.

از منظر باختین، که همانا خمیره زبان بشر را گفت و گو می داند، رمان بهترین شکل نوشتار برای عیان ساختن ماهیت گفت و گویی یا مکالمه ای زبان بوده است؛ اینکه آدم‌ها وقتی زبان به سخن می گشایند، حتی وقتی فکر یا احساس می‌کنند پیشاپیش مملو از زبان‌های دیگر و در تعامل و ستیز با زبانهای دیگرند.