نمایشنامه رسوس تنها تراژدی برجا مانده یونانی است که پیرنگ آن مستقیماً برگرفته از آن قطعه حماسی است که امروزه به عنوان سرود دهم ایلیاد شناخته می‌شود. این نمایشنامه سرشار از جنب و جوش و زندگی، که یکی از ده نمایشنامه محبوب اوریپید دوران باستان متأخر است، بر چندین نویسنده پس از خود به ویژه ویرژیل در سرود نهم انه اید تأثیر گذاشته است. از این جهت، رسوس که کوتاه ترین تراژدی قرن پنجم پیش از میلاد و نمایشنامه ای به ساتیر است جایگاه مهم و بی همتایی در تاریخ ادبیات جهان دارد.

«... من در رسوس مقدار معتنابهی از آن حال و هوای عجیب و غریب را می بینم، که خیلی خنده آور نیست اما لجام گسیخته و نا معقول است، و این از دیدگاه یونانیان مناسب گله ساتیر است؛ حال و هوایی که معمولاً غول تک چشم غار اتنای آتشفشانی با هراکلس مست و تاج گل بر سر، که با مرگ کشتی می‌گیرد و دنده اش در نیمه شب میان گورها می‌شکند، در آن نفس می‌کشند ...»

بخشی از پی‌گفتار کتاب