مقدمه تصاویر، هنر و تاریخ

هر تصویر روایتی از نگاه کردن به یک چیز است.

هاکنی یک بار نقاشی فوق العاده‌ای از پیکاسو از یک جغد دیدم. حدس می‌زنم امروز، ممکن است یک هنرمند فقط داخل پرنده را با پوشال پر کند و داخل قفس بگذارد: تاکسیدرمی. اما جغد پیکاسو روایتی از یک انسان است که به یک جغد نگاه می‌کند، که بسیار جذاب‌تر از یک نمونه تاکسیدرمی است.

هر تصویر روایتی از نگاه کردن است. قدمت تصویر شاید از زبان هم فراتر برود. کسی که نخستین بار در دوران ماقبل تاریخ نقاشی انسان دیگری از یک حیوان کوچک را نگاه کرده است، از آن پس دیگر آن حیوان را کمی واضح‌تر می‌دیده است. این مثال در مورد گاومیش‌هایی که ۱۷/۰۰۰ سال پیش در جنوب فرانسه نقاشی شده هم صادق است. تصویر گاو شهادت هنرمند از دیدن موجودی است که بر یک سطح کشیده است، نه خود آن موجود. تصویر فقط می‌تواند همین باشد.

هر تصویری که تابه حال ساخته شـده قوانینی دارد، حتی آن‌هایی که با دوربین‌های نظارتی در یک پارکینگ گرفته شده است. در آن‌چه می‌بیند محدودیتی وجود دارد. کسی آن را آن جا قرار داده است و ترتیبی داده که قسمت بخصوصی را پوشش بدهد. هیچ چیز خودکاری وجود ندارد: کسی باید زاویه دید آن را مشخص کند.