جهان هنر، علیرغم عزت‌نفسش، شبیه جمعی از پیروان سرسپرده است و همان‌قدر به اتفاق نظر تکیه دارد که به تحلیل شخصی یا تفکر نقادانه. امر نامرسوم برای جهان هنر مقدس است،  اما این جهان، خود پر از رسم  رسوم است. هنرمندان آثاری خلق می‌کنند که «شبیه هنر» است و طوری رفتار می‌کنند که آب به آسیاب کلیشه‌ها می‌ریزد. نمایشگاه‌گردان‌ها به همکاران و هیئت‌مدیره‌های موزه‌هایشان خوش‌خدمتی می‌کنند. مجموعه‌داران گله‌گله به خرید آثار یک مشت نقاش مد روز می‌شتابند. منتقدان انگشت خود را بالا می‌برند تا ببینند باد از کدام طرف می‌وزد و «درستش» چیست. اصالت همیشه پاداش نمی‌گیرد، اما بعضی افراد واقعاً خطر می‌کنند و دست به نوآوری می‌زنند، چیزی که به دیگران دلیلی برای وجود داشتن می‌دهد.

صفحه 12