ما روی زمین صاف زندگی می‌کنیم، روی سطح، اگرچه همچنان بلندپروازيم. ما قعرنشینان گاهی به بلندای خدایان می‌رسیم. بعضی با بال هنرپر می‌کشند، بعضی با مذهب عروج می‌کنند؛ ولی بیش‌تری‌ها را عشق پرواز می‌دهد. وقتی بالا می‌رویم، خب ممکن است سقوط هم بکنیم. فرودهای راحت و بی‌دردسر انگشت‌شمارند. ممکن است یکهو ببینیم با شدتی استخوان‌شکن مثل توپ داریم به زمین می‌خوریم و تا خط راه‌آهن کشوری خارجی کشیده شده‌ايم. هرداستان عاشقانه، بالقوه، داستان اندوه نیزهست؛ اگر نه در اوایل، اما در ادامه‌اش؛ برای این یکی‌شان نه، برای دیگری؛ بعضی‌وقت‌ها هم برای هردوی‌شان.

صفحه 46