گردهمایی اورشلیم (در سال 50 با 51 میلادی) به لحاظ پاسخگویی به این پرسش‌ها اهمیتی تعیین‌کننده داشت؛ پرسش‌هایی که اتصال میان تکینگی و کلیت را تنظیم می‌کنند. در این گردهمایی، مسئله به طور مشخص بر سر آیین ختنه بود، و پل عمداً همراه با تیتوس, مومنی ختنه‌نشده, به اورشلیم آمد. اما در پس‌زمینه‌ی این‌گونه مسائل مشخص، پرسش دیگری مطرح بود: چه کسی مورد خطاب واقع می‌شود؟ مورد خطاب واقع شدن یعنی چه؟ آیا خطاب با نشانه‌هایی مرئی مشخص می‌شود؟ و سرانجام: چه کسی سوزه است؟ نشانه‌های یک سوژه چیست؟