آثار آناتول فرانس

آناتول تیبو که در ادبیات نام فرانس بر خود نهاده است، به سال ۱۸۴۴ در پاریس چشم به جهان گشود. پدرش کتاب فروش بود و شیفتگی به آثار زیبای ادبی را از همان خردسالی در فرزند برانگیخت. در دبیرستان با شاهکارهای یونان و روم باستان آشنایی یافت و از ابتدای جوانی عقاید بشر دوستانه ابراز می‌داشت. برای گذران زندگی و استقلال مادی و معنوی، از پدر جدا شد و به کار در کتاب فروشی های پاریس پرداخت و با نشر دفترهایی از آثار شعرای مکتب پارناس با کسانی چون لوکنت دوليل، شاعر نامدار عصر خود آشنا شد. در همین دوره دو دفتر از اشعار خود را نیز انتشار داد. آن‌گاه به نقد آثار دیگران پرداخت و از ۱۸۸۷ تا ۱۸۹۳، مدت شش سال آثار ادبی را می‌بخشید. آناتول فرانس بنیادهای آدمیزادگان را حقیر می شمرد و ظاهراً به چیزی جز آرمان‌های حکمت و زیبایی دوران اساطیری اعتقاد نداشت. او این آرمان‌ها را در قصه نمادین و روان شناختی طائیس و اندیشه های باغ اپیکور، به خوبی برمی شمرد. او در دوره راهنمایی آثار ارزشمند یونان و روم باستان را خوانده و از این رهگذربا بشر دوستی آنان آشنا شده بود. به همین جهت، به هنگام جوانی سنگدلی نویسندگانی چون امیل زولا را نکوهش می‌کرد اما سر پیری در کنار کارگران جنازه این نویسنده بزرگ را مشایعت کرد و بر مزار او در سخنرانی غرایی او را ستود.