‎فايده‌اش چيست كه اينقدر نگران باشيم كه براى راه بردن زندگى خودمان چه كارهايى مى‌توانستيم يا نمى‌توانستيم بكنيم؟ كافى است كه امثال بنده و شما، دستِ‌كم سعى كنيم سهمى كه به سرمايه‌ى اين دنيا اضافه مى‌كنيم، حائز حقيقت و ارزش باشد.

فايده‌اش چيست که انسان هی از خودش بپرسد که اگر فلان لحظه يا بهمان لحظه جور ديگری برگزار شده بود، کار به کجا می‌کشيد؟ بايد برای خودت خوش باشی. بهترين قسمت روز شب است. تو کار روزت را انجام داده‌ای. حالا پاهات را بگذار بالا و خوش باش ساعت را كه نمى شود به عقب برگرداند. آدم نمى تواند تا ابد در اين فكر باشد كه چه جور ممكن بود بشود. انسان بايد بفهمد كه نصيب و قسمتش مثل ديگران بوده، شايد هم بهتر از ديگران؛ آن وقت بايد شكرگزار باشد

شاید بهتر بود خداوند ما را هم مثل گیاه‌ها خلق می‌کرد. یعنی این که پای‌مان محکم توی زمین باشد

آن‌وقت هیچ‌کدام از این کثافت کاری‌های مربوط به جنگ و مرز و این چیزها اصلا پیش نمی‌آمد!