دیگر نمی‌توان از «وضعیت جنگی» در معنای سنتی سخن گفت، اما در حال حاضر هیچ نظریه قابل اتکایی برای تبیین درگیری‌های درونی مختلف یا جنگهای داخلی ای نداریم که به شکلی فزاینده بر جمعیتهای جهان تحمیل می شوند. جنگ داخلی جورجو آگامبن که نخستین گام در راستای رسیدن به چنین نظریه ای است، به این موضوع می پردازد که جنگ داخلی در دو لحظه مهم تاریخ اندیشه غربی، یعنی در آتن باستان و سپس در اندیشه توماس هابز، چگونه توصیف می شود. این کتاب جنگ داخلی را همچون آستانه بنیادین سیاسی سازی در غرب مشخص می‌کند، آپاراتوسی که در طول تاریخ به تناوب یا مجال سیاست زدایی از شهروندی را فراهم کرده یا استیلا بر امر غیر سیاسی را. استدلال‌های این کتاب که نخست در فضای پس از یازده سپتامبر مطرح شدند، امروز که وارد عصر جنگ داخلی سیاره ای شده ایم، اهمیت فزاینده ای می یابند.