برای من اظهار نظر درباره چهل و هفت داستان این مجموعه، که از میان بیش از صد داستان انتخاب شده اند، کار دشواری است. مانند پدری پراولاد، همه آنها برایم عزیزند در روند خلق آنها، از خطرات بسیاری آگاه شدم که در کمین نویسنده داستان است. عمده ترین آنها از این قرارند. 1- این نظر که نویسنده باید جامعه شناس و سیاستمدار باشد و خود را با آنچه دیالکتیکهای اجتماعی می‌خوانند سازگار کند .۲ طمع پول و شهرت سریع. ۳. خلاقیت اجباری به طور مشخص این تو هم که زبان پرتکلف نوآوری‌های تصنعی در سبک، و بازی یا نمادهای ساختگی می‌تواند ماهیت بنیانی و همواره متغیر روابط انسانی را نشان دهد یا بازتاب ترکیب‌ها و دشواریهای توارث و محیط باشد. در نوشتن به اصطلاح «تجربی» این گرفتاریهای کلامی حتی به استعدادهای واقعی هم لطمه زده و بخش عمده ای از شعر مدرن را پرابهام پیچیده و بی روح کرده و از بین برده است تخیل یک چیز است، و تحریف آنچه اسپینوزا «نظام امور» می‌خواند به کلی چیز دیگری است. ادبیات به خوبی از عهده توصیف امر مبهم بر می آید، ولی خود هرگز نباید مبهم شود.
مقدمه کوتاه سینگر