در پسران رویین سوتلانا آلکساندرونا الکسیویچ از تهاجم خونین شوروی به افغانستان و سربازان کشته شده ای می‌گوید که در تابوت‌هایی از جنس روی به وطنشان بازگشتند و شبانه، بی که اجازه گشودن تابوت‌هایشان داده شود به خاک سپرده شدند. او پای غلیان تأثرانگیز عواطف و روایات صریح مادران، فرزندان، پرستاران، پیاده نظام‌ها و نیروهای اداری از جنگی می‌نشیند که هستی شان را سوزاند اما بانیانش آن را عملیات «حافظ صلح» نامیدند و حتی جنگ بودنش را هرگز به رسمیت نشناختند.