مقدمه

این کتاب درباره فضا، زبان مرگ و نگاه یا عمل دیدن است. پومه اواسط قرن هجدهم میلادی یک بیمار هیستری را از راه وادار کردن او به اینکه روزانه ده تا دوازده ساعت طی ده ماه حمام بگیرد درمان کرد. پومه در پایان درمان به علت خشک شدگی دستگاه عصبی و گرمایی که این خشک شدگی را حفظ می‌کرد مشاهده کرد که «بافت‌های غشایی مانند تکه‌هایی از پوست مرطوب با اندکی در دکنده می‌شوند و به صورت روزانه از راه ادرار دفع می‌شوند حالب سمت راست نیز به گونه‌ای مشابه کنده شد و از همان طریق دفع شد پدیده‌ای مشابه در روده‌ها اتفاق افتاد که در مرحله‌ای دیگر از بیماری پوشش درونی آن جدا شد و از راه راست روده بیرون آمد. همین طور پوشش، مری نای اصلی و زبان جدا شد و بیمار تکه‌های مختلف آنها را از راه استفراغ و یا خلط به بیرون دفع کرد.»