چیز غریبی است که در شهری به وسعت ملبورن دو نفر که در دوران دانشجویی قدر پنج سال کم وبیش مثل خواهر و برادر کنار هم زندگی کرده اند، حتی بدون خداحافظی، هرکدام راهش را بکشد و برود طرفی پی زندگی و کاروبارش، بعد هر روز هم بیخ گوش هم بروند و بیایند و باهم رو در رو نشوند. هر دو ازدواج کرده و صاحب فرزند شده بودند، درکاری زمین خورده و رفته بودند سراغ کار دیگری، در مکل های عمومی لبی در کرده و رسیده بودند. از سوپرمارکت‌ها مواد خوراکی خریده و در پمپ بنزین ها بنزین زده بودند، اخبار ابن قتل و آن قبل را در این روزنامه و آن روزنامه خوانده بودند.

هر دو در سرمای سرصبح لرزشان گرفته بود و با این حال هیچ وقت سر راه هم قرار نگرفته بودند. هجده یا شاید هم بیست سالی گذشته بود! عجیب نیست؟!

پشت جلد

مروری بر کتاب باخ برای بچه‌ها نوشته هلن گارنر را در آوانگارد بخوانید.