سبز جنگل، سرخ خون

...ایـن روزها سریال خاتون را جز برای حظ بصری و کیفور شدن از یک درام عاشقانه، با انگیزه‌هایی دیگر هم تماشا می‌کنم. به زیر و بم نام‌ها و رویدادها و فکت‌های تاریخی و منطقه‌ای سریال دقیق می‌شوم و تا امروز که قسمت پنجم این سریال را دیده‌ام مطمئنم کسی به قدر تینا پاکروان به واقعیت گیلان ۱۳۲۰ در قالب یک روایت بصری دراماتیزه شده ادای دین نکرده است.

از مهم‌ترین ویژگی‌های سریال پای‌بنـدی آن بـه وقايع سیاسی و شخصیت‌های حقیقی است؛ شخصیت‌هایی که شاید اهالی و بومیان گیلان جز نامی - به بهانه نام گذاری خیابان یا مدرسه‌ای - از آنان ندانند. نمونه بارزش یدالله بایندر. بچه بودم که پدر ماجرای بایندر را برایم تعریف کرد...

الهام فلاح

اگر تاریکی را ببینید، یعنی همه چیز را دیده‌اید
بهرام بیضایی درباره «چهارراه»

تمرین‌های نمایش چهارراه از آبان ١٣٩٦ آغاز شد، از سوم تا دوازدهم فروردین ۱۳۹۷ چند نوبت در تماشاخانه عمارت رابلی دانشگاه استنفورد روی صحنه رفت. نسخه تصویربرداری شده این نمایش - که طبق معمول، ترفندهای سینمایی نیز با آن آمیخته است - ماه گذشته در فضای مجازی عرضه شد و فرصت مغتنمی بود برای دوستداران این هنرمند تا بار دیگر فضای خاص آثارش را بچشند. آن چه می‌خوانید، از بین گفته‌های بیضایی در جلسه پرسش و پاسخی که بعد از اجرای نمایش چهارراه در دانشگاه استنفورد برگزار شد، تنظیم شده است. پرسش‌ها حذف شده و تنها به پاسخ‌ها اکتفا شده که همین پاسخ‌ها به اندازه کافی روشنگر و بیضایی‌وار هستند...

صفحه ۱۱۴

گفت وگو با آلفرد یعقوب زاده شاهد عینی روزهای اخیر افغانستان
روشنی از پشت برقع

وقتی در خردی از خانه‌ات بروی، بسیار چیزها هست که نمی‌بینی، نمی‌دانی‌اش. شوروی در دهه ۱۹۸۰ باعث شروع موج آوارگی بود و بعدتر طالبان و آمریکا و باز طالبان. در این میانه وطن برای ما در سفرهایی شکل می‌گرفت که از قضا خودمان را نمی‌یافتیم. ما که نمی‌دانستیم اهل کجاییم و با درک مفهوم وطن مشکل داشتیم. وطن برایمان تصاویر بود؛ آدم‌هایی که می‌رفتند و می‌آمدند. ما بسیار - عکس دیدیم، گاهی توریستی و دلبرانه و گاهی جگرخراش و تکان دهنده. اما یک قاعده وجود داشت؛ ما هر چه می‌دیدم هنوز فکر می‌کردیم کافی نیست. چرا خودمان را نمی‌یافتیم؟ معدود عکاسانی بودند که ثبت لحظات‌شان بیشتر از امر ژورنالیستی باشد، چیزی مثل زندگی. ما دنبال زندگی بودیم و این احتمالا برای مردمی به اصطلاح جنگ زده تقاضای زیادی بود اما واقعی بود. مثل کسی که خانه خرابه‌ای دارد در جایی که دیگر نیست و دلش می‌خواهد در رؤیاهایش روزهای روشنی ببیند. می‌خواهد چیزی جز ویرانی هم ببیند. تمام دنیا طالب عکس‌های ویران ما بودند و ما طالب رنگ‌ها و شادی‌ها.

صفحه ۱۲۴

مشاهده و خرید نسخه‌های مجله فیلم امروز