کتاب از دو كه حرف می زنم از چه حرف می زنم

قبل از خرید کتاب از دو كه حرف می زنم از چه حرف می زنم بخوانید

کتاب از دو که حرف می زنم از چه حرف می زنم اثری غیرداستانی از نویسنده‌ی برجسته‌ی ژاپنی هاروکی موراکامی است که با ترجمه‌ی مجتبی ویسی و ویراستاری احسان نوروزی در سال ۱۴۰۳ توسط نشر چشمه در مجموعه‌ی جهان نو؛ ادبیات غیر داستانی منتشر شده است. کتاب از دو که حرف می زنم از چه حرف می زنم روایت شخصی موراکامی از پیوند میان نوشتن، دویدن و زیستن است؛ سفری ذهنی و جسمی که مرز میان فلسفه‌ی زندگی و تجربه‌ی شخصی را از میان برمی‌دارد.

خلاصه کتاب

موراکامی در کتاب از دو که حرف می زنم از چه حرف می زنم به مرور تجربه‌های خود در مسیر آماده‌سازی برای ماراتن نیویورک در سال ۲۰۰۵ می‌پردازد و در قالب نه فصل کوتاه، تأملاتش درباره‌ی نوشتن، نظم، پایداری و معنای زندگی را با خواننده در میان می‌گذارد. او از دوران جوانی و آغاز نویسندگی‌اش می‌گوید، از این‌که چگونه برای حفظ تعادل روح و جسم، به دویدن روی آورده و چگونه «ندوییدن» را برابر با «ننوشتن» و در نهایت «نزیستن» می‌داند. کتاب از دو که حرف می زنم از چه حرف می زنم خاطره‌نگاری صادقانه‌ای است از انسانی که در سکوت و انضباط، معنا و توازن را در زندگی جست‌وجو می‌کند. در نگاه موراکامی، دویدن استعاره‌ای است از فرآیند خلاقه‌ی نوشتن و راهی است برای مقابله با گذر زمان، فرسایش و بی‌هدفی.

موضوع کتاب

کتاب در قالب خاطره‌نگاری و جستارهای شخصی نوشته شده است. موراکامی روایت را از زمان حال آغاز می‌کند، به گذشته بازمی‌گردد، گاه خیال را به واقعیت می‌دوزد و از خلال آن‌ها تصویری از «منِ شکل‌گرفته»‌ی خود می‌سازد. نثر او ساده، صادقانه و شاعرانه است؛ بدون شعار یا خودستایی، تنها گفت‌وگویی درونی با خویشتن. در کتاب از دو که حرف می زنم از چه حرف می زنم، موراکامی دویدن را به عنوان استعاره‌ای از زندگی و نوشتن مطرح می‌کند. او از رنج، انضباط، استمرار و اراده‌ی فردی سخن می‌گوید و نشان می‌دهد که موفقیت در هر عرصه‌ای ــ از ورزش گرفته تا نویسندگی ــ حاصل تمرین، صبر و خودشناسی است.

درباره نویسنده

هاروکی موراکامی در سال ۱۹۴۹ در شهر کیوتو ژاپن متولد شد و اکنون در نزدیکی توکیو زندگی می‌کند. او پیش از آنکه به نویسندگی روی آورد، صاحب یک کافه موسیقی بود و تا سن ۲۹ سالگی «هیچ چیز ننوشته بود». اما با الهام از یک مسابقه‌ی بیسبال، نخستین رمان خود به آواز باد گوش بسپار را نوشت و با آن جایزه‌ی نخست ادبی را به‌دست آورد. موراکامی از آن پس مغازه‌اش را فروخت تا تمام وقتش را صرف نوشتن کند. برای حفظ سلامت جسم و روانش، دویدن را آغاز کرد و طی سال‌ها در بیش از بیست ماراتن شرکت کرده است. آثار او با زبانی ترکیبی از سوررئالیسم، پست‌مدرنیسم و رئالیسم درونی، به بحران هویت، خلأ معنوی، روابط انسانی و ذهن معاصر می‌پردازند. از میان آثار شناخته‌شده‌ی او می‌توان به کافکا بر ساحل، جنگل نروژی، سرزمین عجایب بی‌روح و پایان دنیا، رقص رقص رقص، فیل غیب می‌شود و ۱Q۸۴ اشاره کرد. آثار موراکامی به بیش از چهل زبان ترجمه شده و جوایز متعددی چون جایزه‌ی فرانتس کافکا را برای او به همراه داشته است.

جملات کتاب

• «آنچه از نوشتن می‌دانم، با هر روز دویدن آموخته‌ام.»
• «درد اجباری است، اما رنج کشیدن اختیاری است.»
• «اگر قرار است چیزی را انجام دهی، باید تا انتها بروی؛ برگشتن در کار من نیست.»

چرا باید کتاب از دو که حرف می زنم از چه حرف می زنم را بخوانیم؟

کتاب از دو که حرف می زنم از چه حرف می زنم کتابی است درباره‌ی انضباط، اراده و معنا در زندگی روزمره. موراکامی از دویدن سخن می‌گوید، اما در واقع از زندگی حرف می‌زند — از اینکه چگونه باید به مسیر ادامه داد حتی زمانی که خسته‌ایم، و از اینکه چگونه استمرار در کاری، می‌تواند روح را نجات دهد. کتاب از دو که حرف می زنم از چه حرف می زنم برای تمام کسانی است که می‌خواهند بدانند نوشتن، ورزش و زیستن چگونه می‌توانند در هم تنیده شوند و برای هرکس که در مسیر شخصی‌اش دنبال تمرکز، پشتکار و آرامش است، تجربه‌ای الهام‌بخش خواهد بود.