عشق راز آفرینش است و بهانه‌ی تکاپو و حرکت کارگاه پیدایش؛ آنچه خدا درباره‌ی انسان می‌دانست و فرشتگان نمی‌دانستند. عشق دلیل خلقت است و اگر حکایت عشق نباشد کار جهان سر آمده است! 

عشق تفسير اهل دل است از معنای عبودیت و آنچه عبودیت آدمی را از عبادت دیگر موجودات ممتاز می‌کند همین موهبت الهی است. خدا جواهری پنهان است که باید شناخته شود و تنها کلید رسیدن به آن گنج خانه‌ی مقصود، یک قصه بیش نیست و آن عشق است.

غزل یعنی سخن گفتن با محبوب و برای این موجود ناطق یعنی انسان، چه لذتی دلخواه‌تر از مؤانست و مصاحبت با آن حقیقت ازلی که هر کس به نسبت تماشا و معرفت خود از مراتب عشق شناخته است.