اگرچه مورخان پذیرفته‌ اند که در تئاتر الیزابتی نمای صحنه پس زمینه همه‌ی نمایشها بود، اما نحوه‌ی صحنه پردازی در این دوره برای ما روشن نیست. منبع اصلی‌ی اطلاعات ما در این مورد نمایشنامه‌ها، گزارشهای سرپرست نمایشها، و یادداشتهای هنسلو، یکی از صاحبان تئاتر، می باشد. تعدادی از محققان نمایشنامه‌ها را از نظر نیازهای صحنه پردازی تجزیه و تحلیل کرده‌اند، اما نتیجه‌ی تحقیقات آنها متفاوت است، از آنرو که مبنای فرضیاتش متفاوت بوده است. به نظر بعضی از آنان بازیگران تنها متکی به « دکورهای زبانی (232)» بوده‌اند (یعنی هنگامی که از نظر دراماتیک دکوری مورد نظر بوده، آن را به زبان می آوردند، زیرا این مناظر در صحنه وجود نداشته‌اند).

صفحه 386