کتاب جشن های باستانی ایران
این جشن از روزگاران بسیار کهن در زندگی ایرانیان که دامدار و کشاورز بوده‌اند اهمیت خاصی داشته و از عزّت و حرمت فزاینده‌ای برخوردار بوده است. ایرانیان باستان مردمی بوده‌اند دامدار،اهل کشت و کار، کوشا و پرتکاپو و از همین رو شاد و زنده دل. آن‌ها سحرگاهان با گلبانگ جانبخش خروس سحری و با دلی پراز اشتیاقِ زندگی از خوابِ خوش برمی خاستند و تا نیمروز به کشت و کار و آبادانی و سازندگی می پرداختند، از نیمروز تا شبانگاه به استراحت و تفریح و خانه و زندگی و زن و فرزند می رسیدند و شبانگاه تا سحر به خواب پرامید فرو می رفتند. آن‌ها شادی را بزرگترین نعمت خداوندی می دانستند و این نعمت در آیین آن‌ها از ارزش و اهمیت بسیاری برخوردار بوده است؛ جشن و شادمانی در زندگی ایرانیان باستان یک اصل بسیار مهم به شمار می رفته و در ریشه‌ی واژه‌ی یسن و یشت که معنی نیایش است مفهومی از جشن و شادی نهفته است واین دو از هم جداناشدنی بوده‌اند.
صفحه 52
به من از شبهای پررمزوراز سرزمین شنزارها بگو
معرفی کتاب شهرهای افسانهای، شاهزادگان و جنها (از اساطیر و افسانه های عرب) نوشتهی خیرات الصالح
آیین میر نوروزی
گزیدهای از بخش میر نوروزی «کتاب جشنهای باستانی ایران با تکیهبر جشن نوروز» نوشتهی دکتر حسین آذران
نخستین خوشامدگویی به جهان مرئی
معرفی کتاب بصر اثر الن سیکسو
