یکی از مسائل مهم تمام مدل‌های سه‌بعدی ادراک تصویر آن است که تصویر یک صحنه به گونه‌ای طراحی می‌شود که فقط از زاویه‌ی خاصی که عکاس یا نقاش موضوع را دیده است میتوان به آن نگه کرد. به محض آن که بیننده‌ی تصویر از نقطه‌ی دید اصلی فاصله می‌گیرد، طرح شکل‌های موجود در تصویر نیز تحریف می‌شود، اما با تکیه بر تجربه‌ی شخصی به آسانی می‌توان دریافت که اگر از زوایه‌های بسیار نامناسب نیز به تصویر نگاه کنیم، آن‌ها را تحریف‌شده نمی‌بینیم.