عجله کن! اما حالا عجله سر فرصت بود. با این همه موج و آفتاب در اطراف، چقدر راحت می‌شود نفس کشید، کشت، عشق ورزید. همین کلمه «آب» به تنهایی تکلیف همه چیز را روشن کرده بود. مارتا البته از مسائل ریاضی و لذت اثبات‌های ظریف بی‌خبر بود، ولی جواب مساله خودش را بلافاصله از روی سادگی و صراحتش تشخیص داده بود. این وضوح هماهنگ و این زیبایی بنیادی باعث می‌شد از انگولک کردن‌های کورمال‌کورمال و خیال‌پردازی‌های ناشیانه‌اش خجالت بکشد – و شاید واقعا خجالت هم می‌کشید. خیلی دلش می‌خواست همان لحظه فرانتس را ببیند، یا لااقل کاری بکند – کلمه رمز را بلافاصله برایش مخابره بکند، ولی عجالتا پیام این بود: نیمه‌شب تاکسی نقطه باران در سالن جلو راه‌پله اتاق‌خواب لطفا نقطه بسیار خوب عجله کن.
صفحه 242
لام
لام
کتابخانه
مجله
