مجله چکامه شماره ۱

گفت و گو با دکتر محمد صنعتی نویسنده، تحلیلگر، روان پزشک و منتقد فرهنگ
خودکشی صادق هدایت اعتراض اجتماعی بود

در این شماره مجله چکامه، پرونده‌ای دربارۀ فعالیت‌های فرهنگی و روان پزشکی و روان کاوی شما البته نه به صورت کامل، بلکه در حد توان مجله کار شده است از شما زیاد نوشته‌اند؛ اما خوب است کمی درباره احوال و کارهایتان از زبان خودتان بدانیم. می‌دانیم که روان کاوها تا زمانی که هنوز در این حرفه کار بالینی می‌کنند نمی‌توانند درباره زندگی شخصی شان صحبت کنند چون بر روند درمان بیمارانشان تأثیر می‌گذارد؛ بنابراین با دوره تحصیلی شما آغاز می‌کنیم.
من متولد ۱۳۲۴ در اصفهان هستم. دوره دبستان را در دو دبستان هدایت و علیرضا عباسی در اصفهان گذراندم. بعد از آن به دبیرستان سعدی رفتم که یکی از بهترین دبیرستان‌های اصفهان بود و تا دیپلم آنجا بودم از همان دورانی که در دبیرستان بودم به نویسندگی علاقه‌مند شدم. سال‌های آخر دبستان از کتاب فروشی محل کتاب‌های قصه و رمان کرایه می‌گرفتم و می‌خواندم در دبیرستان مسئول انجمن روزنامه‌نگاری شدم و روزنامه دیواری درست می‌کردیم و در ضمن مسئول انجمن ادبی و کتابخانه مدرسه هم بودم و از آن زمان علاقه‌ام به نوشتن خیلی بیشتر شد. ولی از کودکی مادرم هر وقت مریض می‌شدم و من را پیش دکتر محل می‌برد تأکید داشت که پزشک شوم و شاید اگر آن تلقین‌ها نبود. ممکن بود فلسفه بخوانم یا یکی از رشته‌های علوم انسانی یا هنر یا نویسنده شوم اما تصمیم گرفتم پزشک شوم و کارهای هنری و ادبی را در کنارش ادامه دهم. بنابراین تجربی خواندم و همان سال اول در دانشگاه تهران در دو رشته پزشکی و دندان پزشکی قبول شدم پزشکی انتخابم بود و در سال ۱۳۴۹ پس از هفت سال پزشکی را به پایان رساندم. بعد از آن باید به سربازی می‌رفتم و از بدشانسی ما یک دورۀ آماده باش هم گذاشته بودند و این شد که پس از سه سال توانستم پاسپورت بگیرم و برای گذراندن دوره تخصصی روان پزشکی به انگلیس بروم در آنجا به دلیل انتشار کتابی که درباره مسمومیت‌ها و درمان آنها به همراه چند نفر از دوستان نوشته بودیم از امتحان ورودی معاف شدم و اجازه دادند.

صفحه ۱۱ و ۱۲