تالار ایران در تیرماه ۱۳۴۳ توسط دوازده عضو موسس آن، رویین پاکباز، منصور قندریز، محمدرضا جودت، فرامرز پیلارام، مرتضی ممیز، سیروس مالک، مسعود عربشاهی، صادق تبریزی، فرشید مثقالی، قباد شیوا، هادی هزاوه‌ای و پرویز(محمد) محلاتی تاسیس شد و به فاصله یک سال بعد با مرگ نابهنگام منصور قندریز (از اعضای موسس این تالار) به تالار قندریزتغییر نام داد. باید اذعان کرد که تالار‌ قندریز با کوشش های رویین پاکباز و محمدرضا جودت به مدت چهارده سال ادامه حیات یافت و تبدیل به یک کانون فرهنگی و هنری شده بود. از ویژگی‌های این تالار می‌توان به برگزاری نمایشگاه‌های تخصصی طراحی گرافیک و عکاسی برای اولین بار در تاریخ هنر ایران نام برد. همچنین انتشار مطالب تخصصی درباره هنر نیز از دیگر کارهای مهم و موثر این تالار است. در واقع با توجه به رویکرد ویژه تالار قندریز، می توانیم تاریخ گالری داری ایران را به قبل و بعد از این گالری تقسیم کنیم. از سوی دیگر، می توان تالار قندریز را در ادامه راه جریان نوگرایی هنر ایران، که با حضور جلیل ضیاپور و انجمن خروس جنگی شروع دانست. از دیگر ویژگی‌های این تالار می توان به رفتار اقتصادی آن اشاره کرد که تحت تاثیر نحله فکری چپ، رویکرد متفاوتی داشته است. در این شماره تلاش کرده ایم با نقطه نظرهای شده بود.