سخن سردبیر
نقد و سازندگی ادبیات

نقدها را بود آیا که عیاری گیرند؟
حافظ

چرا بازار نقد کساد است؟ این سوالی است که سعی کردیم در پرونده این شماره جوابش را جست‌وجو کنیم. جواب این سوال، نه یک جمله و یک مقاله، که مقالات و گفت‌وگوهای بسیاری را طلب می‌کند؛ از منتقد و نویسنده گرفته تا جامعه شناس و انسان‌شناس و ناشرین و مدیران مجلات و روزنامه‌ها. این سال‌ها آش آن قدر شور شده است که منتقدی جونت نکند خود را با نویسنده نمایی که در فضای مجازی دنبال کنندگان چند صد هزارتایی و میلیونی دارد در بیندازد و بیم آن برود که با تکیه بر قدرت مجازی فلان نویسنده نما، آن نویسنده و منتقد از صفحه روزگار محو گردد! یا چرا راه دور برویم، اگر نقد سازنده‌ای نیز نوشته شود. کدام مجله و روزنامه حاضر به چاپ آن می‌شود؟ اگر بخواهیم به موضوع دقیق شویم شاید پاسخ این باشد که اغلب مجلات و روزنامه‌ها نیز، دست همان جریانی است که مانع نقد و به جریان افتادن گفت‌وگو و بالندگی در ادبیات می‌شوند. در شماره‌های پیشین، به خصوص در بخش شعر، سعی بر آن داشتیم تا در این مجله سخن جدیدی بگوییم و در این شماره سعی کردیم همچون شماره‌های پیشین، به دور از هرگونه پیش داوری و فارغ از هرگونه ایدئولوژی و وابستگی و نزدیکی به هیچ جریان زنده و منفعلی در ادبیات، به تاریخ نقد، تأثیر. اهمیت و دلایل انفعالش در ادبیات ایران بپردازیم.

صفحه ۶