مجله آزما (۱۶۰)
مجله آزما (۱۶۰)
ما پیوسته به گسست رسیدهایم
گفت و گو با محمود حسینیزاد، نویسنده و مترجم
ساخته شدن سریالی به نام «زخم کاری» براساس داستانی از محمود حسینیزاد که باعث توقیف کتاب حسینی زاد شد بحث ها و نظرات بسیاری پیرامون این کتاب و سریال ساخته شده پدید آورد. اثری که پیش از انتشار ده سال در محاق ممیزی مانده بود تا اجازه انتشار گرفت و ساخته شدن فیلم زخم کاری ناظران! را به فکر انداخت که کتاب مجوز گرفته و منتشر شده را جمع کنند!! و همین باعث شد که نگاه ها بار دیگر متوجه این اثر بشود و این مسئله بهانه این گفتگو با محمود حسینیزاد شد. اما موضوع گفتگو نه دربارهی کتاب او و فیلم ساخته شده براساس آن بود که پیش تر چندین گفتگو دربارهی این هر دو انجام شده بود. بنابراین محور این گفتگو سیاستهای فرهنگی دایم در حال تغییر بود و نگاهی کلی به شرایط ادبیات داستانی ایران و نیز خواستیم به جای این که نویسنده را به گفتن دربارهی اثرش واداریم. نظر او را دربارهی شرایط کلی و سیاستهای حاکم بر هنر و ادبیات بدانیم و ... و این حاصل این گفتگوست. گفتگویی از راه دور ما اینجا و حسینیزاد در آلمان گفتگویی که به کمک فضای مجازی شکل گرفت.
صفحه ۱۶
یالوم، پیوند علم و ادبیات
گفت و گو با دکتر سپیده حبیب، مترجم آثار یالوم
به عنوان یک روانشناس چه چیز باعث علاقه شما به یالوم و ترجمه آثارش شد؟
نخست ناچارم پرسشتان را تصحیح کنم. من روانپزشکم و نه روانشناس. این دو رشته با وجود داشتن نقاط مشترک، با یکدیگر متفاوتند. و اما من پیش از آنکه روانپزشک و حتی پزشک باشم، از کودکی کتابخوان پروپاقرصی بودم و هرآنچه قابل خواندن بود میخواندم ولی ادبیات داستانی و زندگینامهها بیش از هرچیز برایم برانگیزاننده بودند. بسیار هیجان انگیز بود که بتوانی همراه تک تک شخصیتهای کتابها زندگی کنی، فکر کنی، احساس کنی و گاهی بمیری. علاقهام به روانپزشکی از میان تخصصهای گوناگون پزشکی هم شاید از همین جا آغاز شد. از همان ماههای نخستین دانشجویی پزشکی، با خواندن یکی دو مقاله روانپزشکی، به این نتیجه رسیدم که این رشته بیش از هریک از رشتههای تخصصی پزشکی به ادبیات نزدیک است، پس برایم جذابیت یافت و تصمیمم را گرفتم. از آن پس کتابهای روانشناسی در کنار کتابهای درسی پزشکی عمومی، هم کتابخانه و هم ذهنم را پر کرد. درست بلافاصله پس از پایان دستیاری روانپزشکی بود، که با نوشتههای دکتر اروین یالوم آشنا شدم....
سیما ضرابی
صفحه ۳۸