مجله نشان
نخستین شمارۀ نشان در زمستان ۱۳۸۲ منتشر شد، بیست سال پیش. آن زمان نشریات گوناگون دیزاینِ گرافیک در گوشه و کنار جهان منتشر می‌شدند. دهه‌های هشتاد و نود خورشیدی گرافیک مطرح‌ترین رشتۀ تجسمی در ایران بود. انبوه دانشجویان این رشته از دانشگاه‌های گوناگون مدرک می‌گرفتند، پوستر هنوز اهمیت زیادی داشت و دیزاینرهای جوان جوایز بین‌المللی نمایشگاه‌های پوستر را از آن خود می‌کردند. نشان در میانۀ چنین دوره‌ای شکل گرفت. زنده‌یاد مرتضی ممیز سال‌ها پیش از آن تقاضای نشریه‌ای تجسمی با نام نشان را داده بود اما با آن موافقت نشد. از نخستین جلسۀ راه‌اندازی نشان تا انتشار شمارۀ نخست چهارده ماه طول کشید. گُلِ سرسبد نشریات گرافیک آن سال‌ها نشریۀ گرافیس بود که با مدیریت مارتین پِـدِرسِن در امریکا منتشر می‌شد. الگوی ما نیز گرافیس بود، تا آنجا که نقره‌کوب روی جلد نشان را هم با نگاه به گرافیس انتخاب کردیم. موقعیت گرافیک ایران در جهان و نمایش آثار ایرانیان، که بعد از سال‌ها دوباره خودنمایی می‌کردند، نیاز به بولتنی داشت که نشان می‌توانست بار آن را به دوش بکشد. نشان پاسخ‌گوی نیازهای آن سال‌ها بود و تیزبینی مرتضی ممیز برای انتشار نشریه‌ای که بتواند سند باشد ستودنی است، هر چند در هفتمین شماره ما را تنها گذاشت و رفت.
