تئاتر سرشار از ناگفته هاست؛ ناگفته هایی که بیرون کشیدن آن از سینه روزگار، همیشـه ممکن نیست. چه بســـــــیار حرف های ناگفته که با مرگ یک اثر، مهر خاموشی خورده و آرزوی رمزگشایی را به خاک برده، و چه بسیار رازهای نهفته در پس یک اثر که سالهای ســال، تصور روزگار از پوشش ظاهری یک رویداد را به سخره گرفته است.

آنچه پیش روی شماست تلاشی است برای زدودن غبار بی توجهی به تئاتر. تلاشی دارد با بهانه قراردادن رویدادهای نمایشی به ســــراغ سینه هایی برود که احتمال جاماندن حرفی ناگفته در آن می رود. تلاشـی کـه سـی دارد مظلومیت هنرهای نمایشی را که ناشی از ناکارآمدی رسانه ای در این حوزه است، جبران کند. و این راه همراهی، همفکری و همدلی اهالی تئاتر را می طلبد. این میرا است؛ مجله تئاتر ایران.