تو هرگز نمی‌میری. زندگی جاودانی است. تو نامیرا هستی. تو هرگز نمی‌میری. تو فقط تغییر شکل می‌دهی.

ساختار بدون تو به‌ گونه‌ای است که می‌تواند سالهای سال دوام پیدا کند. انسانهای اولیه بدون درد و بدون ترس از مرگ زندگی می‌کردند.

از ابتدا، هدف از خلق شما انسانها این بود که خودالهی‌تان را آنطور که هست، از طریق تجارب کسب شده در جسم فیزیکی، در دنیای نسبی – همانطور که بارها تکرار کرده‌ام – بشناسید.

این کار از طریق کاهش سرعت بی حد همه ارتعاشات لازم برای تولید ماده – ازجمله ماده‌ای که تو جسم فیزیکی می‌نامی – صورت گرفت.

زندگی در یک چشم برهم زدن که تو اکنون میلیونها سال می‌نامی درست شد. و در این لحظه مقدس تو از دریای حیات، به شکل کنونی بیرون آمده، وارد صحنه زندگی شدی.