از کلاس دوم خوشم نمی‌آمد؛ اما جيم اطمینان می‌داد که با گذشت زمان مدرسه برایم جالب خواهد شد. برای او هم، ابتدا، مدرسه خوشایند نبود و تنها از کلاس ششم آدم با چیزهایی که ارزش یاد گرفتن داشت سروکار پیدا می‌کرد. کلاس ششم از همان روز اول مطبوع طبع او واقع شده بود: تاریخ تمدن مصر قدیم را به اختصار مرور می‌کرد، چیزی که من اصلاً از آن سردرنمی آوردم و مدام در حالی که یکی از بازوها را به جلو و دیگری را به عقب دراز کرده، پاها را پشت یکدیگر قرار می‌داد، راه رفتن بخصوصی را تمرین می‌کرد. می‌گفت مصری‌های قدیم این طور راه می‌رفته‌اند. من عقیده داشتم که با این ترتیب آن‌ها نمی‌توانستند برای انجام هیچ کاری مجال پیدا کنند، ولی جیم تذکر داد که آنچه آن‌ها انجام داده‌اند از همة آنچه امریکا تاکنون کرده بیشتر است. مصری‌ها چیزهای مهمی از قبیل کاغذ توالت و مومیایی ابدی را اختراع کرده‌اند و اگر آن‌ها این کارها را نکرده بودند، حالا ما کجا بودیم؟ من عقیدة اتیکوس را در این باره پرسیدم و او گفت اگر به جای کاغذ توالت فقط بگوییم کاغذ و صفت ابدی را هم از دنبال مومیایی حذف کنیم، به حقیقت دست خواهیم یافت.