مقدمه

در ۲۶ آوریل ۱۹۸۶، ساعت 1:23:44 بامداد، انفجار عظیم بخار راکتور شمارة ۴ نیروگاه هسته‌ای و. ای. لنین را در نزدیکی چرنوبیل - که در آن زمان انبار غلة اتحاد شوروی بود – تکه‌تکه کرد. چهل ثانیه قبل از آن، مهندسان نیروگاه برای انجام دادن یک آزمایش ایمنی، که طراحی بدی داشت، رآکتور را غیرفعال کرده بودند. با توجه به طراحی رآکتور، جریان مستمر آب برای خنک کردن هستة رآکتور - حتى هنگام «خاموشی» - لازم بود. هرچند این بخشی حیاتی از طراحی رآکتور بود، مهندسان هرگز تأیید نکرده بودند که رآکتور شماره ۴ می‌تواند در زمان قطع برق به‌صورت عادی به خنک کردن ادامه دهد. شیفت روز برای این آزمایش توجیه شده بود، و در ساعت ۲ بعداز ظهر تعدادی از سیستم‌های خنک‌کنندة اضطراری هستة رآکتور از مدار خارج شد و نیروگاه وارد مرحلة استراحت شد. وقتی ایستگاه برق منطقه به‌صورت غیرمنتظره از کار افتاد، رآکتور شماره ۴ به‌صورت کامل به مدار بازگشت و آزمایش تا شب که اوج مصرف بود به تأخیر افتاد.