کتاب وقتی از عشق حرف می زنیم
درون‌مایه‌ی داستان‌های کارور معمولاً بی‌مهری، تنهایی، خلأ، ناتوانی در بیان احساسات و ناکامی و سرخوردگی‌ست. این درون‌مایه‌ها ویژه‌ی کارور نیست، اما او با همین دست‌مایه‌ها دنیایی خلق کرده منحصر‌به‌فرد و خارج از محدودیت‌های زمان، مکان، سیاست و... دنیای کارور مملو از آدم‌هایی‌ست که هر کدام به نوبه‌ی خود رویایشان را از دست داده‌اند و بدون انگیزه به حیات خود ادامه می‌دهند. در میان آنها روابط انسانی بسیار سرد و شکست‌خورده است. آدم‌های دنیای او تهی از مهر و عاجز از بیان احساسات خویش‌اند. گویی واژه کم می‌آورند. دغدغه‌های اصلی‌شان بیکاری، تنگدستی، میگساری و نبود عشق است. کارور مانند پیشکسوتان خود همچون فاکنر، همینگوی و چیور، حتی بهتر از آنها، الكل را مایه‌ی اصلی آثار خود قرار می‌دهد. کاراکترهای داستان‌های او بیهوده می‌کوشند خلأ درونی خود را با روی آوردن به الكل پر کنند.
عموجان رافائله آقای خواستگار را دنبال میکند!
مروری بر کتاب «عروسک فرنگی» نوشتهی آلبا دسس پدس
از هرتسن و چرنیشفسکی و رادشچیف هم حرف میزنیم
معرفی کتاب ریشههای انقلاب روسیه: 1861-1917 نوشتهی آلن وود
چولکاتورین؟ بازارف؟ ما همه آدم زیادی هستیم.
معرفی کتاب یادداشتهای آدم زیادی نوشتهی ایوان تورگنیف
