پروفسور ماشری در کتاب هگل یا اسپینوزا کوشیده است با تحلیل و مواجهه آرای هگل و اسپینوزا به عنوان فیلسوفانی که سنت فلسفه ات معاصر را عمیقاً به تسخیر خود در آورده اند و همان قدر که به یکدیگر نزدیکند، از یکدیگر فاصله دارند، مفهوم خاص خود را از امر دیالکتیک ارائه کند. بحث در باره دیالکتیک، تعیّن و نفی دغدغه عمده فیلسوفانی بود اجتماعی عصر خویش بودند. واقع این مفاهیم دربرگیرنده مفاهیم این برهه زمانی خاص بودند؛ یعنی مفاهیمی بودند ت که اندیشه برای مفهوم پردازی در باره محتوای اجتماعی پیش رو به آنها نیاز داشت و البته هنوز هم اهمیتشان را در مباحث فلسفی و اجتماعی حفظ کرده اند. اهمیت این مفاهیم عمدتا ناشی از پیوستگی این دو مفهوم کلیدی با مجموعه گسترده ای از مفاهیم پرچالش دیگر در فلسفه معاصر است. بحث در باره مفاهیمی مانند کثرت گرایی، آزادی و جبر، نقد و امکان پذیری آن، میزان توانمندی منطق صوری و روش شناسی متعارف در فرایند کسب معرفت، جایگاه امر انضمامی در پژوهش های فلسفی معاصر، مفهوم پراکتیس و نسبت آن با تفکر انتزاعی، تقدم و تأخر تفکر جغرافیایی و تفکر تاریخی در برخورد با این مسائل که همچنان از مفاهیم مطرح در فلسفه معاصر محسوب می شوند، از جمله مباحث مطرح شده در این کتاب است و می توان در باره آنها اندیشید. این مفاهیم افزون بر تفکر فلسفی، فلسفه اجتماعی معاصر را نیز به شدت درگیر کرده اند.
پشت جلد