طفره رفتن، گریز زدن و خارج شدن از راه و جاده‌ی اصلی را هرگز شکست یا گناه تلقی نکنید. اتفاقا اگر متعهد باشید و در جهت رسیدن به آرمان خود قربانی‌های زیادی داده باشید، تمام بیرون‌ریزی‌ها و تضادهای شما در مسیر همین  راه اصلی و حیاتی ظاهر می‌شود.

انحراف موقت از راه مستقیم ایراد نیست. رفتن و دوباره بازگشتن یعنی کم شدن تضادها و محکم‌تر شدن باورها. در رفت و برگشت‌های سازنده، آن گریز ظاهری را همیشه به منزله تمدد قوا و محک زدن به ایمان خود تلقی کنید.

موفق‌ترین مدیران جامعه‌ای امروز کسانی هستند که شکست‌های زیادی را تجربه کرده‌اند ولی تفاوت آنها با افراد عادی این است که می‌توانند از دل هر شکست گوهرهای تجربه را صید کنند. در نتیجه همان تجربه‌ی به ظاهر «بداقبالی» که می‌تواند فرد معمولی را از ادامه دادن راه منصرف کند، او را در حرکت و قیام بعدی مصمم‌تر و قوی‌تر می‌کند.

در هیچ گریز و دور شدن از راه اصلی احساس گناه نکنید. برای خود حق تجربه این انحراف به ظاهر ملامت شده و در اصل لازمه هر مسیر هدفمند را قائل شوید و زمانی که خارج از راه هستید، تجربه خود را در آن جایگاه نیز کامل کنید آنگاه هنگام بازگشت یک‌دل‌تر می‌شوید.

صفحه 222