کتاب مظنون

کتاب حاضر را در پاسخ به این پرسش نوشتم که چه نیرویی بایگانی های فرهنگی ما را حفظ می‌کند و تداوم می‌بخشد؟ این پرسش از زمان انتشار کتاب امر نو ذهنم را به خود مشغول کرده است. پس شاید بد نباشد توضیحی درباره دلایلی بدهم که بدواً مرا به رویارویی با این پرسش سوق داد. در امر نو به توصیف «اقتصاد فرهنگی» پرداختم، مبادله ای که بین بایگانی ارزش های فرهنگی و فضای بی حرمت خارج از این بایگانی رخ می‌دهد. در بایگانی چیزهایی جمع آوری و نگهداری می‌شوند که فرهنگ خاصی آنها را مهم، دارای موضوعیت و با ارزش قلمداد می‌کند. همه چیزهای دیگری که بی اهمیت و فاقد موضوعیت و بی ارزش تلقی شوند، در فضای بی حرمت خارج از بایگانی باقی می‌مانند. با این حال، بایگانی های فرهنگی مدام تغییر می‌کنند: برخی از چیزهای متعلق به فضای دنیوی وارد بایگانی می‌شوند و حال آن که برخی چیزهای دیگر که در مجموعه بایگانی قرار دارند دیگر دارای موضوعیت به شمار نمی آیند و از بایگانی حذف می‌شوند. در امر نو کوشیدم به این پرسش پاسخ دهم که وقتی یک فرهنگ چیزی از فضای دنیوی را مهم و دارای ارزش ورود به بایگانی های خود تشخیص می‌دهد از چه ملاک هایی استفاده می‌کند. پرسش من به ویژه این بود که چرا بایگانی همان که هست باقی نمی‌ماند و چرا همواره چیزی نو وارد بایگانی می شود.