بسیاری از فرزندان معتقدند که مسبب درد و اندوه آن‌ها والدین آنهایند. این اعتقاد، روابط آن‌ها با والدین‌شان را تیره و تار می‌سازد. فرزندان دوست دارند که پدر و مادر در زندگی آن‌ها حضور داشته باشند، نه این‌که صرفا نقش پدر و مادر را در زندگی آن‌ها بازی کنند. آری، آن‌ها طالب نقش تو نیستند، بلکه طالب حضور تو هستند. ممکن است برای فرزندانت بسیار مایه بگذاری و برای‌شان زحمت بکشی، اما این کافی نیست و این چیزی نیست که آن‌ها می‌خواهند. درواقع، اگر از ذات خویش، یعنی از آن هستی آگاه، بی‌خبر باشی، کار و زحمت تو ثمری نمی‌دهد. ایگو چیزی درباره‌ی ذات یا هستی نمی‌داند و گمان می‌کند با توسل به کارهای خویش می‌تواند موجب نجات و سعادت کسی شود. کمیت کارها نمی‌تواند موجب خرسندی تو شود.