عنوان رمان برگرفته از شعری است به نام نی لبک زن هاملن اثر رابرت براونینگ. نویسندگان و شاعران زیادی، از جمله گوته و برادران گریم روایت‌هایی از این ماجرا نوشته‌اند. موضوع داستان نی‌لبک‌زن، که در شهر هاملن آلمان اتفاق می‌افتد، مربوط می‌شود به رفتن یا مرگ بیش‌تر کودکان این شهر؛ و در نسخه‌های ادبی مختلف، نی‌لبک‌زن رنگارنگ پوشی را علت ماجرا می‌دانند. قصه بر می‌گردد به سده‌ی سیزدهم میلادی، زمانی که هاملن پر شده از موش‌های مزاحم. روزی سروکله‌ی مرد نی‌لبک‌زنی پیدا می‌شود که لباس‌های رنگینی به تن کرده و به مردم قول می‌دهد که مشکل‌شان را حل کند. او با نی‌لبک سحرآمیز خود همه‌ی موش ها را از شهر بیرون می‌راند، ولی زمانی که دستمزدش را طلب می‌کند، اهالی هاملن از پرداخت پول به او سر باز می‌زنند. نی‌لبک زن آواز دیگری می‌نوازد و این بار همه‌ی کودکان شهر را با خود می‌برد و ناپدید می‌شود. اینکه واقعاً چه بلایی سر بچه‌ها می‌آید روایت‌های مختلفی دارد. در نسخه‌ای قدیمی از این قصه‌ی کهن ۱۳۰ بچه ناپدید می‌شوند و فقط سه بچه باقی می‌مانند: بچه‌ای که شل بوده و از گروه جا مانده…