هر چند بحث درباره میزان حوزه و گستره مداخله دولت در اقتصاد در دهه ۱۹۷۰ میلادی به یک مجادله آیینی در میان اقتصاددانان تبدیل شد، اما تجربه تقریباً سیصد ساله این دست مباحث حکایت از آن دارد که همه کشورهای جهان همواره بیشتر بر اساس نیاز وقت کشورشان و تشخیص نخبگان خود به راه حلهایی روی آوردند که آمیزه ای از مداخله گری دولت در اقتصاد و رهاسازی امور اقتصادی به دست بازار بوده است. دو رساله ای که در این کتاب از احمد متین دفتری منتشر می‌شوند نیز از قاعده فوق مستثنی نیستند.

استدلال های وی در رساله اول برای انتخاب یک مسیر مناسب با وضع وقت ایران مؤید استقلال رأی وی از کلان روایت های اقتصادی هستند و موضع گیری وی به نفع واگذاری صنایع دولتی به بخش خصوصی در رساله دوم نیز حاصل تجربه ای است بیست ساله از روند فعالیت اقتصادی در ایران دوران رضاشاه.

در کنار این مباحث اقتصادی، خاطراتی از تلاش و تکاپوی متین دفتری در دوران کوتاه نخست وزیری اش در فاصله آبان ۱۳۱۸ و تیر ۱۳۱۹ - که بخشی از رساله دوم را تشکیل می‌دهند بصیرت‌هایی را نیز در باب تاریخ سیاسی کشور در این سالها در اختیار می گذارند.

پشت جلد