قدرت فانتزی‌های ناخودآگاه در فضایی مشهود می‌شود که ما در آن تداعی‌ها را از نزدیک دنبال می‌کنیم و بیمار برای نخستین بار می‌بیند که چگونه افکار غیرمعقول و رفتارهای مخرب بر زندگی‌اش تأثیر گذاشته‌اند. با «ماندن» با آنچه پیش آگاهانه در دسترس است به بیمار کمک می‌کنیم تا پله پله به سمت آنچه عمیق‌تر است حرکت کند. و نقل قول گرین را تکرار می‌کنیم: «فایده‌ای ندارد که تحلیلگر همچون خرگوش بدود وقتی بیمار همچون لاک پشت حرکت میکند» (۱۹۷۴، ص ۴۲۱). مایکل می‌توانست درک کند که چگونه آخر هفته اش توسط حس دائمی خطر خراب شده و درعين حال حسی ناخودآگاه (یعنی انزجار) را کشف می‌کرد که در ارتباط با افکار و مشکلات آخر هفته‌اش بود. ایـن نـوع رونـد بـا ارائه‌ی نمایشی قدرتمند از نیروهـای ناخودآگاه درگیر، تحلیل را به گونه‌ای برای بیمار روشن می‌کند که از هیچ تفسیر انتزاعی‌ای از فانتزی ناخودآگاه برنمی‌آید. در بازبینی این جلسه بـا مايكـل می بینیم که چگونه در آغاز هر نوع آگاهی پیش آگاه از طریق حس وحشت از واقعی بودن فانتزی ابتلا به ایدز به بیرون رانده شده بود. ممکن بود بـا بیماری دیگر من به این روند اشاره کنم (یعنی اینکه چگونه عـلى رغم انديشيدن بـه واقعی نبودن این نگرانی‌ها باز حسش به واقعی بودن آنها بازمی‌گشت) و آنچه پیش آگاهانه در دسترس بود را پررنگ کنم شاید به او کمک شود تا فـاصله لازم برای پرداختن به وقایع را بیابد.