گلستان: نظرتان درباره بزرگ علوی چیست؟ 

محمود: کارهای اولیة ایشان را خوب می‌پسندم. مخصوصا چشم‌هایش را که خیلی هم معروف است. یا رقص مرگ را با گیله‌مرد را که بعضی‌ها نمی‌پسندند. و چند داستان کوتاه دیگر. اما می‌آییم و می‌رسیم به امروز که دیگر کارهایش را نمی‌پسندم. رمان اخیرش موریانه را اصلاً نپسندیدم. البته آقای علوی خیلی وقت است که در ایران نیستند. زندگی ما با زمانی که ایشان اینجا بوده‌اند خیلی تفاوت پیدا کرده است. تحولات وسیعی صورت گرفته است. در موریانه ایشان از «ساواک»ی حرف می‌زند که هیچ آشنایی با آن ندارند - اتفاقاً در یک گفت‌وگوی رادیویی با ایشان، همین را در مورد موریانه از ایشان پرسیده بودند و اگر درست یادم مانده باشد گفته بودند که اطلاعات را از مطبوعات به‌دست آورده‌اند و از اسناد سفارتخانه‌ای که در یکی از شهرهای اروپا، پیش از انقلاب، توسط مخالفین برای مدت کوتاهی تصرف شده بود - خُب، با اینها نمی‌شود یک رُمان جاندار نوشت. بخصوص که دوری ایشان از کشور موجب شده است که از لغاتی مانند «اُرسی» به جای کفش و «پایور» به جای افسر و «راپورتچی» و نیز نام‌هایی مثل «اداره مالیه» و «وکیل‌باشی» و «قباله» و «محکمه» و «مدرسة نظام» و... که حالا دیگر کاربرد ندارد استفاده کنند.