در فیلم‌های لوییس، پذیرفتنِ هویت، صورتِ استعاری انجامِ یک شغل و حرفه را به خویش می‌گیرد. کار، دو نشان را هدف می‌گیرد. از سویی توانایی‌ها و امکانات یک فرد لازم است که تثبیت و تعیین شوند (به بیان دیگر نامعلوم بودنِ این توانایی‌ها و امکانات باید پس زده شود) و از سوی دیگر فرد شاغل، با گذاشته شدن وظیفه‌ای بر دوشش، احساس می‌کند که از یک نقش و یک جایگاه برخوردار است. در هم‌نشین زنان کار به معنای گذاشتن چیزهایی بر عهده‌ی شخصی است تا او احساس کند که وجودش مورد نیاز است. محصول ملموس کار، ارزشی حاشیه‌ای دارد؛ ارزش اصلی در احساس شراکت و ضرورت داشتن است که محصولات جانبی آن کار به حساب می‌آیند (دانا پولان مینویسد:

«در فیلم‌های لوییس... کار نهایتاً به صورت الیناسیون و از خودبیگانگی تصویر نمی‌شود» ]دانا پولان، سخت کوشیدن]. پروژه‌ی بایرز در راه جبهه از کدام طرف است؟ که از نیاز به فائق آمدن بر کنار گذاشته شدنِ تحمل‌ناپذیر و گیج‌کننده‌ی او توسط ارتش برخاسته، کاری از این دست به حساب می‌آید: این‌که بایرز و گروه داوطلب تحت فرمان او واحدی نظامی را شکل می‌دهند که به پیروزی متفقین در جنگ جهانی دوم یاری می‌رساند اهمیتی ثانویه دارد: در تمام فیلم تأکید بر روی به کارگیری دلبخواهیِ قدرت بایرز در اجرا است، در موقعیت‌هایی که در آنها او خود را (با لباس مبدل کسلرینگ) به عنوان شخصیت مرکزی می‌یابد.