پول، پول، پول

پنهان‌کاری و پول همیشه به هم ربط داشته اند. در گذشته وقتی می‌خواستند پول‌شان را بشمارند، دور از چشم دیگران این کار را می‌کردند. احساس ناامنی تاریخی ایرانیان در این رفتار مؤثر بوده است. پدران پشت به اعضای خانواده پول می‌شمردند و معمولاً تظاهر به بی‌پولی می‌کردند. میزان پول همیشه باید از اعضای خانواده پنهان می‌ماند. امروزه هم برخی از مردان ایرانی، تحت تأثیر پدران خود، معمولاً به همسرشان نمی‌گویند چقدر پول دارند. با رشد نرخ اشتغال زنان و افزایش درآمدشان، هم‌اکنون برخی از آن‌ها هم به همسرشان نمی‌گویند در حساب‌شان چقدر پول دارند. مسئله تلافی نیست. گویی پول رفتار خاصی را به آدم‌ها تحمیل می‌کند. با گسترش سرمایه‌داری، پول جنبة متظاهرانه‌ای هم به خود گرفت، چراکه بعضی‌ها پولدار بودن خود را به رخ می‌کشند. کسب پرستیژ اجتماعی به واسطه پولدار بودن قطعاً در این امر مؤثر است. تظاهر به پولدار بودن آن‌قدر ارزش می‌شود که بعضی‌ها وضع مالی خوبی ندارند، ولی تظاهر می‌کنند که پولدارند! تظاهر به بی‌پولی و تظاهر به پولداری برحسب موقعیت یکی از ویژگی‌های فرهنگ عمومی ماست.

صفحه ۱۲۲