ویرجینیا وولف از نویسندگان اثرگذار در تاریخ ادبیات جهان است. خواننده‌ی فارسی‌زبان هم با او آشناست و آگاه است که علت اصلیِ ماندگاریِ نام او در دنیای ادبیات استفاده از جریان سیال ذهن است. وولف، از 1920 که شروع به نوشتن اتاق جیکوب کرد، اولین تلاش‌هایش را برای شکستن قالب‌های کلاسیک و استفاده از جریان سیال ذهن انجام داد و نوآوری و خلاقیتِ خود را با این کتاب بروز داد. با پایان یافتنِ رمان در 1922، می‌دانست کسی حاضر به چاپ چنین رمان ساختارشکنی نخواهد شد، بنابراین آن را در انتشارات خود و همسرش به چاپ رساند، اما نتایج حاصل از این کار حیرت‌آور بود. به‌رغم انتقادهای تندِ چند تن از نویسندگان آن زمان از سبکِ وولف در اتاق جیکوب، نام وولف به‌خاطر استفاده از جریان سیال ذهن، در کنار جویس، ریچاردسون و پروست قرار گرفت. همین امر دلگرمیِ لازم را به وولف داد تا سبک خودش را به پیش ببرد و از همین رو اتاق جیکوب مقدمه‌ای برای نوشتن خانم دلووی محسوب می‌شود.

جیکوب که داشت سرِ بوته‌ی خار را می‌کَند گفت «وای! آقای فلویدِ مزاحم!» می‌دانست که قرار است آقای فلوید به آن‌ها لاتین درس بدهد، سه سال بود که آقای فلوید از سرِ لطف در اوقات فراغتش این کار را می‌کرد، چون در آن محله آدم مورد اعتماد دیگری نبود که خانم فلاندرز برای چنین کاری از او خواهش کند. پسرهای بزرگ‌تر به آموزش‌های بیش‌تر از آن‌چه خانم فلاندرز می‌دانست نیاز داشتند و باید برای مدرسه آماده می‌شدند، درواقع کار آقای فلوید فراتر از کاری بود که اغلب کشیش‌ها انجام می‌دادند. او بعد از صرف چای دوباره برمی‌گشت یا بچه‌ها را به اتاق خودش